Laatste verslag
Blijf op de hoogte en volg Mireille
23 Mei 2015 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal,
Ik waarschuw jullie alvast want het zal een lang verslag worden. Ik heb namelijk al een hele tijd niets laten weten.
Ik ben geëindigd bij Brownsberg. De tweede week van de paasvakantie is mijn opa gekomen, en zijn we naar Galibi geweest. Weer schildpadden gezien.
Natuurlijk konden wij in hier in Paramaribo Koningsdag niet laten lopen. Er was hier een feest: Kingsland. Dat was wel echt super leuk. Helaas had het een mindere afloop.
De week erna hadden Femke en ik een toer. Op naar Gunsi.
Vrijdag 1 mei om iets over 9 stond Josef met z'n auto voor de deur om ons te halen. Na het ophalen van nog 6 andere zat het busje vol en konden we rijden naar Atjoni. De overstap plaats om naar het binnenland te gaan. Daar hebben we eerst wat gegeten. Ik had overheerlijke bami met kip, maar er was ook boskonijn. Daarna een boottocht van 1 uur. Wat een prachtige omgeving. Met stroomversnellingen en overal stenen! En toen kwamen we aan op Gunsi Resort Tei Wei (tee wee) . Wat een prachtig dorpje. Je keek zo uit op de sula. Femke en ik hebben samen in een huisje geslapen. Nadat we gesetteld waren zijn we naar de overkant gevaren waar we een poging hebben gedaan om vis te vangen. Hier hebben we ook in de sula gezeten. Je moest wel je broek vast houden anders geleed die van je bil af. Het vissen ging helaas niet niet op die plek. Toen zijn we weer terug gegaan naar het dorpje. Daar hebben we 5 piranha's gevangen. Die hebben echt hele scherpe tanden. Nog gezien hoe Josef de vis schoon maakt. De vis was al dood en dan nog het hart zien kloppen was wel vies. 's Avonds rijst met pompoen en piranha gegeten. In de piranha zitten wel heel veel graten. Na het eten nog gekaart. Een heerlijk spel.
De volgende ochtend heerlijk ontbeten. Daarna een wandeling gehad door het dorp. Super lieve kinderen gezien. Iedereen die we tegen kwamen vroeg in het Saamakaans ( Saramakaans maar de R hebben ze niet) Yu Wiki no. en dan moesten wij antwoorden Mi wiki ooooooh. Het dorp is wel al gemoderniseerd. Maar sommige tradities zitten er nog wel in. Zo zijn er aan het begin van het dorp een soort poorten waarmee ze slechte geesten buiten houden.
Als je ouders zeggen dat iets niet mag, dan is dat zo. Bij ons het zo dat de kinderen dan doorvragen waarom mag dat niet. Hier is het gewoon zo. Het mag niet.
Na de dorpswandeling hadden we tijd om onze tas in te pakken om de jungle in te gaan. Na een stevige soep, de hangmat in de tas gedaan, klamboe er bij en de jungle in. Verschillende bomen gezien. We hebben vruchten gegeten. Femke heeft een made gegeten. We waren met 7 maar zijn met 3 en Josef dan door gegaan. Nog gehangen aan een liaan. Water gedronken uit een liaan en uit een kreekje met een blad. Daarna het pad af en door de bossen naar het kamp. Toen we daar aankwamen was alles weg. Het dekzijl, de potten en de pannen, de emmer met borden, bestek enzo en de de emmer met extra rijst. Het had zoveel geregend dat het water heel hoog had gestaan en alles had meegenomen. Uiteindelijk wel een emmer gevonden met borden. Maar de rest was nog steeds foetstie. Toen heeft Josef met bladeren een dak gemaakt. Wij hebben witte boterhammen en ongekookte knakworsten gegeten. Het was echt back to basic. 's Avonds ging het regenen waardoor we nog moesten verplaatsen want het water kwam door het dak heen. Het was heel knus. Natuurlijk helemaal niet geslapen, want je hoort van alles. dan vallen er weer vruchten op de grond. Het was in ieder geval een hele belevenis.
Toen ik weer thuis was nog te horen gekregen dat Aniek toch nog een weekje zou komen. Dus nog genoten van Paramaribo en het eten.
Ondertussen ook afscheid genomen van stage en de kinderen. Dat was wel even moeilijk. Ze waren zo lief!
Gelukkig sta ik ook op de schoolfoto en die krijg ik ook. Dus dat is wel een hele mooie herinnering.
Afscheid genomen van Carmen, Shauni en Quinty. Want die zijn nu ik dit verslag typ al een paar dagen thuis.
Afgelopen 4 dagen waren wij op onze laatste trip. Namelijk naar Voltzberg. Wat een reis. Eerst 5 uur met de auto. En dan niet zomaar een weg, een bauxiet weg waar je heel erg bij hobbelt. Na deze heerlijke weg moesten we nog 3 uur met de boot. En toen kwamen we eindelijk aan bij de slaap plaats. Die overigens prachtig was. We hebben 3 nachten in een hangmat geslapen. Was wel heel erg chill.
Woensdag 's ochtends aapjes gevoerd. Dat was zo lief! Daarna richting de voltzberg. Eerst nog een wandeltocht van 3 uur en toen zagen we eindelijk de berg. Toen kwam de inzinking. Want hoe gaan we we die berg in godsnaam opklimmen! Hij was zo hoog. En stijl. Dat hebben we gemerkt ook! Boven op de top was het uitzicht wel echt prachtig!
Wel nog wat last gehad van men lies. De volgende dag natuurlijk heel erg stijf. Donderdag zijn we naar de moedervallen geweest. Helaas stond het water ontzettend hoog waardoor je eigenlijk alleen maar water zag. 's Middags hadden we tijd om te chillen. Lekker in men hangmat gelegen, beetje gekaart. Na het eten werden er nog verhalen verteld. Er werd nog een vogelspin laten zien, waar niet iedereen heel blij mee was. Rond een uur of 11 was de inspiratie van de gids op, dus die ging even weg, om nog wat verhalen te bedenken. Ineens ziet klara is in het water drijven. Waren de boten losgeraakt en gingen ze nu stroomafwaarts richting zee. Iedereen in paniek, want we konden niks zonder boten, dan konden we niet weg. De lokale mensen op een luchtbedje achter de boten aan, maar die konden ze niet meer vinden.
De volgende ochtend moesten we dus wachten totdat de boten waren gevonden. Ze hebben van 6 uur 's ochtends tot 1 uur 's middags gezocht en uiteindelijk hebben ze de boten wel gevonden. Spullen pakken en gaan met die banaan. Maar dat was nog niet alles. Bijna aan het eind van de 3 uur durende boottocht was de benzine op. Valentino en Jonathan mochten gaan peddelen. Eindelijk aangekomen in Witagron, was de band van de bus een beetje zacht, maar het viel wel mee dachten ze.
We waren 10 minuten onderweg en toen kwamen we er achter dat de band lek was. Maar waar we stonden was geen telefonisch contact. Er was geen bereik. De plek waar je de spullen moest pakken om de reserveband los te maken zat moer dicht. Na een uur was dan eindelijk de band vervangen en konden we beginnen aan de 5 uur hobbel weg.
In Zanderij aangekomen was het ons nog niet gegund om thuis te komen, want toen was de benzine van de bus op. Geen probleem want daar tanken ze altijd, maar nu was het tankstation dicht. En er was nergens olie te krijgen. Dus we moesten hopen dat we snel een benzine station tegen zouden komen. Uiteindelijk is dat gelukkig wel goed gekomen.
We hebben in totaal 10 uur over de reis gedaan.
En nu is het laatste dingetjes doen, koffers pakken en maandag naar huis.
Dan zit het avontuur van 3 maanden er weer op.
Het is echt voorbij gevlogen. Zo raar en zo snel.
Dat is natuurlijk wel een goed teken. We hebben we wat tegenslagen gehad, maar het overgrote deel is toch positief bevallen.
Dit zat het laatste verslag zijn vanuit Paramaribo en Suriname.
Dikke Brassa!
Ik waarschuw jullie alvast want het zal een lang verslag worden. Ik heb namelijk al een hele tijd niets laten weten.
Ik ben geëindigd bij Brownsberg. De tweede week van de paasvakantie is mijn opa gekomen, en zijn we naar Galibi geweest. Weer schildpadden gezien.
Natuurlijk konden wij in hier in Paramaribo Koningsdag niet laten lopen. Er was hier een feest: Kingsland. Dat was wel echt super leuk. Helaas had het een mindere afloop.
De week erna hadden Femke en ik een toer. Op naar Gunsi.
Vrijdag 1 mei om iets over 9 stond Josef met z'n auto voor de deur om ons te halen. Na het ophalen van nog 6 andere zat het busje vol en konden we rijden naar Atjoni. De overstap plaats om naar het binnenland te gaan. Daar hebben we eerst wat gegeten. Ik had overheerlijke bami met kip, maar er was ook boskonijn. Daarna een boottocht van 1 uur. Wat een prachtige omgeving. Met stroomversnellingen en overal stenen! En toen kwamen we aan op Gunsi Resort Tei Wei (tee wee) . Wat een prachtig dorpje. Je keek zo uit op de sula. Femke en ik hebben samen in een huisje geslapen. Nadat we gesetteld waren zijn we naar de overkant gevaren waar we een poging hebben gedaan om vis te vangen. Hier hebben we ook in de sula gezeten. Je moest wel je broek vast houden anders geleed die van je bil af. Het vissen ging helaas niet niet op die plek. Toen zijn we weer terug gegaan naar het dorpje. Daar hebben we 5 piranha's gevangen. Die hebben echt hele scherpe tanden. Nog gezien hoe Josef de vis schoon maakt. De vis was al dood en dan nog het hart zien kloppen was wel vies. 's Avonds rijst met pompoen en piranha gegeten. In de piranha zitten wel heel veel graten. Na het eten nog gekaart. Een heerlijk spel.
De volgende ochtend heerlijk ontbeten. Daarna een wandeling gehad door het dorp. Super lieve kinderen gezien. Iedereen die we tegen kwamen vroeg in het Saamakaans ( Saramakaans maar de R hebben ze niet) Yu Wiki no. en dan moesten wij antwoorden Mi wiki ooooooh. Het dorp is wel al gemoderniseerd. Maar sommige tradities zitten er nog wel in. Zo zijn er aan het begin van het dorp een soort poorten waarmee ze slechte geesten buiten houden.
Als je ouders zeggen dat iets niet mag, dan is dat zo. Bij ons het zo dat de kinderen dan doorvragen waarom mag dat niet. Hier is het gewoon zo. Het mag niet.
Na de dorpswandeling hadden we tijd om onze tas in te pakken om de jungle in te gaan. Na een stevige soep, de hangmat in de tas gedaan, klamboe er bij en de jungle in. Verschillende bomen gezien. We hebben vruchten gegeten. Femke heeft een made gegeten. We waren met 7 maar zijn met 3 en Josef dan door gegaan. Nog gehangen aan een liaan. Water gedronken uit een liaan en uit een kreekje met een blad. Daarna het pad af en door de bossen naar het kamp. Toen we daar aankwamen was alles weg. Het dekzijl, de potten en de pannen, de emmer met borden, bestek enzo en de de emmer met extra rijst. Het had zoveel geregend dat het water heel hoog had gestaan en alles had meegenomen. Uiteindelijk wel een emmer gevonden met borden. Maar de rest was nog steeds foetstie. Toen heeft Josef met bladeren een dak gemaakt. Wij hebben witte boterhammen en ongekookte knakworsten gegeten. Het was echt back to basic. 's Avonds ging het regenen waardoor we nog moesten verplaatsen want het water kwam door het dak heen. Het was heel knus. Natuurlijk helemaal niet geslapen, want je hoort van alles. dan vallen er weer vruchten op de grond. Het was in ieder geval een hele belevenis.
Toen ik weer thuis was nog te horen gekregen dat Aniek toch nog een weekje zou komen. Dus nog genoten van Paramaribo en het eten.
Ondertussen ook afscheid genomen van stage en de kinderen. Dat was wel even moeilijk. Ze waren zo lief!
Gelukkig sta ik ook op de schoolfoto en die krijg ik ook. Dus dat is wel een hele mooie herinnering.
Afscheid genomen van Carmen, Shauni en Quinty. Want die zijn nu ik dit verslag typ al een paar dagen thuis.
Afgelopen 4 dagen waren wij op onze laatste trip. Namelijk naar Voltzberg. Wat een reis. Eerst 5 uur met de auto. En dan niet zomaar een weg, een bauxiet weg waar je heel erg bij hobbelt. Na deze heerlijke weg moesten we nog 3 uur met de boot. En toen kwamen we eindelijk aan bij de slaap plaats. Die overigens prachtig was. We hebben 3 nachten in een hangmat geslapen. Was wel heel erg chill.
Woensdag 's ochtends aapjes gevoerd. Dat was zo lief! Daarna richting de voltzberg. Eerst nog een wandeltocht van 3 uur en toen zagen we eindelijk de berg. Toen kwam de inzinking. Want hoe gaan we we die berg in godsnaam opklimmen! Hij was zo hoog. En stijl. Dat hebben we gemerkt ook! Boven op de top was het uitzicht wel echt prachtig!
Wel nog wat last gehad van men lies. De volgende dag natuurlijk heel erg stijf. Donderdag zijn we naar de moedervallen geweest. Helaas stond het water ontzettend hoog waardoor je eigenlijk alleen maar water zag. 's Middags hadden we tijd om te chillen. Lekker in men hangmat gelegen, beetje gekaart. Na het eten werden er nog verhalen verteld. Er werd nog een vogelspin laten zien, waar niet iedereen heel blij mee was. Rond een uur of 11 was de inspiratie van de gids op, dus die ging even weg, om nog wat verhalen te bedenken. Ineens ziet klara is in het water drijven. Waren de boten losgeraakt en gingen ze nu stroomafwaarts richting zee. Iedereen in paniek, want we konden niks zonder boten, dan konden we niet weg. De lokale mensen op een luchtbedje achter de boten aan, maar die konden ze niet meer vinden.
De volgende ochtend moesten we dus wachten totdat de boten waren gevonden. Ze hebben van 6 uur 's ochtends tot 1 uur 's middags gezocht en uiteindelijk hebben ze de boten wel gevonden. Spullen pakken en gaan met die banaan. Maar dat was nog niet alles. Bijna aan het eind van de 3 uur durende boottocht was de benzine op. Valentino en Jonathan mochten gaan peddelen. Eindelijk aangekomen in Witagron, was de band van de bus een beetje zacht, maar het viel wel mee dachten ze.
We waren 10 minuten onderweg en toen kwamen we er achter dat de band lek was. Maar waar we stonden was geen telefonisch contact. Er was geen bereik. De plek waar je de spullen moest pakken om de reserveband los te maken zat moer dicht. Na een uur was dan eindelijk de band vervangen en konden we beginnen aan de 5 uur hobbel weg.
In Zanderij aangekomen was het ons nog niet gegund om thuis te komen, want toen was de benzine van de bus op. Geen probleem want daar tanken ze altijd, maar nu was het tankstation dicht. En er was nergens olie te krijgen. Dus we moesten hopen dat we snel een benzine station tegen zouden komen. Uiteindelijk is dat gelukkig wel goed gekomen.
We hebben in totaal 10 uur over de reis gedaan.
En nu is het laatste dingetjes doen, koffers pakken en maandag naar huis.
Dan zit het avontuur van 3 maanden er weer op.
Het is echt voorbij gevlogen. Zo raar en zo snel.
Dat is natuurlijk wel een goed teken. We hebben we wat tegenslagen gehad, maar het overgrote deel is toch positief bevallen.
Dit zat het laatste verslag zijn vanuit Paramaribo en Suriname.
Dikke Brassa!
-
23 Mei 2015 - 22:10
Clasien Wanrooij:
Lieve Mireille,
Wat een heerlijk verhaal weer en wat hebben we genoten van Femke en jou.
En laten we wel wezen, jullie hebben veel meegemaakt. ook minder leuke dingen, maar jullie kunnen allebei super trots zijn op wat jullie hebben gedaan en de manier waarop.
We zien je dinsdag op Schiphol maar hopelijk daarna ook nog wel regelmatig.
Liefs, Clasien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
